aşk tutulması...

birini deli gibi seviyordum karşılıksız deli gibi 8 sene hiç kesilmeden sevgimi büyüttüm kavuşamasamda ulaşamasamda seviyordum onu çiçek gibi büyütüyordum içimde manyak gibi..zaman 8 seneyide geçiyordu artık ve benim çiçek diye büyütmeye başladığım sevgim ağaç olmuş dallanmış budaklanmış..birdaha asla kimseyi öyle sevemeyeceğimi sanıyordum çünkü okadar büyüktü ki ve okadar yoğundu ki aşkım bana bile fazla geliyordu bazen sevmek..allahım biliyorum ondan daha öte asla kimseyi sevemicem ama en azında mutlu olabileceğim biri olsun ilerideki çiçeğim ama su istemesin benden kaktüs olsun verebilecek sevgim yok çünkü artık diyordum... dua ediyordum... kimse umrumda değil kimse çekici değil benim gözümde... aptal gibi çürüyen ağacımı iyileştirmeye çalışıyormuşum.. allah bana okadar güzel bi yanıt verdi ki hayatımı değiştiren.. ondan sonra asla büyük konuşmamaya karar verdim.. evet başka biri girdi aklıma,başka biri bana aslında aşkın takıntı olduğunu farkettirdi.. şimdi deliresim yok, aşk manyağı olasım yok çünkü onu okadar sakin bir şekilde seviyorum ki..ya o beni? bilmiyorum askere gittiği için bunun cevabını 5 ay sonra öğrenebilicem... sevmese bile karşılığı olmasa bile beni dünya denilen gezegene oksijenin içine bıraqktığı için ona hep minnettar kalıcam... aşk tutulmasına yakalanmışım meğersem yıllarca şimdi ise sakin bir aşk kahvesi içiyorum ayaklarımı uzatmış bekliyorum; keyfimizin nezaman geliceğini, sevgimizi ne zaman birlikte aşka dönüştüreceğimizi.. teşekkürler astronotum:)